Το παρακάτω κείμενο αποτελεί σύντμηση μιας ιστορίας που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο. Είναι φανταστική, ωστόσο πολύ πιο αληθινή από την πλαστή πραγματικότητα που τόσο αρέσει...
ΣΑΒΒΑΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ 12:00 - Από το πρωί ένιωθα πως θα πάει και αυτή η μέρα χαμένη. Σηκώθηκα από το κρεβάτι, έβαλα ένα CD με δικές μου επιλογές και το άκουσα δυνατά!! Σε μερικούς στίχους αναφέρονται λέξεις όπως Θεός, ευτυχία, αγάπη... Από τα τραγούδια αυτά δεν βγάζω νόημα αλλά μου αρέσει η μουσική τους. Οι γονείς μου δεν λένε τίποτα. Είναι ικανοποιημένοι που πηγαίνω πάντα στην εκκλησία...
13:30— Βαρέθηκα ν' ακούω μουσική. Είχα ώρα να κάνω κάτι, αλλά τι; Να μελετήσω τη Γραφή; Όχι, αφού θ’ ακούσω το Ευαγγέλιο την Κυριακή. Να ψάλω; Μπα, αφού δεν έχω συνηθίσει σε τέτοια. Να προσευχηθώ; Μάλλον όχι, αφού αυτό το κάνω πριν το φαγητό και πριν κοιμηθώ. Λοιπόν, θα δω τηλεόραση!..
14:30— Έψαξα να βρω τους φίλους μου. Δεν είναι της εκκλησίας, όμως είναι καλά παιδιά κι οι μόνοι με τους οποίους μιλάω για κοπέλες, για επιχειρηματικά σχέδια, για το σινεμά, για κουτσομπολιά και, βέβαια, είναι όλοι τους πολύ κουλ.
16:30— Πήγαμε για καφέ. Μαζί μας ήταν και ή "κατάλληλη". Καλό κορίτσι αλλά αδικημένο από την ζωή. Οι γονείς της χωρίσανε όταν αυτή ήταν μικρή. Τώρα ζει με τη γιαγιά της και εργάζεται για να επιβιώνει. Της έχω μιλήσει πολλές φορές για τα πράγματα του Θεού και άκουει... Εμένα όμως μου αρέσει γιατί φοράει ρούχα που αναδεικνύουν το σώμα της. Πιστεύει ότι ο άνθρωπος δεν κρίνεται από την εμφάνιση του αλλά από τον εσωτερικό του κόσμο και νομίζω ότι έχει δίκιο. Πολλές φορές την φαντάζομαι σαν γυναίκα μου. Σίγουρα δεν είναι καμένο χαρτί σαν μερικές κοπέλες της εκκλησίας, οι οποίες ούτε «θερμές» δείχνουν ούτε έχουνε καλή σιλουέτα.
Στην καφετέρια με τα παιδιά περάσαμε τέλεια. Πάντα περνάμε τέλεια... Ξέρουν και τόσα ανέκδοτα! Εγώ δεν έχω θυμητικό. Μερικά τα συγκρατώ για να τα πω στα άλλα κουλ παιδιά από την εκκλησία, που δεν είναι σαν εκείνους που το παίζουν ανώτεροι και δεν γελάνε όταν τα ακούνε.
Στην παρέα μου πολλές φορές έχω μιλήσει για τον Χριστό και καταλήξαμε στο εξής: Δε θα υπάρχει ρατσισμός μεταξύ μας. Εμένα δε θα με βλέπουνε με μισό μάτι και θα με δέχονται, αλλά κι εγώ θα συμβιβάζομαι με τα πιστεύω και τις συνήθειές τους για χάρη της καλής μας φιλίας.
19:00— Έχω φύγει από την καφετέρια και είμαι μόνος. Πάλι νιώθω άδειος. Στο σπίτι δεν θέλω να πάω γιατί θα είναι ο πατέρας μου με κάποιους που μιλάνε όλο για δογματικά όμως εγώ είμαι υπεράνω αυτών. Με ενδιαφέρει μόνο η αγάπη. Άσε που είμαι και μικρός και δεν πρέπει ν’ ασχολούμαι με τόσο σοβαρά πράγματα. Ίσως μετά το πανεπιστήμιο... Τώρα πρέπει να είμαι καλός στα μαθήματα. Ο Θεός θέλει να γίνω ένα αξιότιμο μέλος της κοινωνίας. Τα πνευματικά θα έρθουνε στην ώρα τους.
Τελικά αποφάσισα να μην πάω στο σπίτι. Σκέφτηκα για μια στιγμή να πάω σε μια συνάντηση που είχαν εκείνη την ώρα κάποια παιδιά από την εκκλησία σ’ ένα σπίτι αλλά όχι, ούτε εκεί θα πάω, γιατί κάθε φορά αναπτύσσουν θέματα που δεν με ενδιαφέρουν και νομίζω πως όλοι με κοιτάζουν που δεν έχω κάτι να πω... Όταν μάλιστα πάρω το θάρρος να πω κάτι, για να δείξω ότι κάτι ξέρω κι εγώ, όλοι με κοιτάνε επειδή αυτά που λεω δεν είναι γαρνιρισμένα με ωραίες λέξεις.
19:30— Λοιπόν δεν θα πάω εκεί αλλά θα πάρω τηλέφωνο για να τους πω ότι θα είμαι εύκαιρος αργότερα το βράδυ, να πάμε κάπου να διασκεδάσουμε όπως συνηθίζουμε.
19:50— Πάω μόνος σ’ ένα φαστφουντάδικο. Παραγγέλνω, παίρνω τον δίσκο μου και κάθομαι στον πάνω όροφο. Λέω στον εαυτό μου: -Ε, δεν πιστεύω να θέλεις να προσευχηθείς εδώ πριν φας; Σε ποιον θα δείξεις ότι είσαι συνεπής με τον Θεό; Εδώ είσαι μόνος και όλοι αυτοί που είναι τριγύρω θα σε περάσουν για τρελό αν δουν να μουρμουράς πάνω από το φαγητό σου.
20:30— Το βλέμμα μου παρατηρεί τα άτομα που είναι στα γύρω τραπεζάκια. Τα περισσότερα είναι ζευγάρια. Νιώθω μοναξιά. Γιατί να μην έχω και εγώ μια κοπελιά, λέω μέσα μου. Τι, κακό κάνει αυτό; Κακό είναι να πορνεύεις και να μοιχεύεις, όχι να έχεις σχέση με κάποια κοπέλα που την αγαπάς χωρίς να έχεις προγαμιαίες σχέσεις; Τι πειράζει ένα χάδι ή ένα φιλί;..
21:00— Παίρνω, λοιπόν, στο τηλέφωνο τη φίλη μου την "κατάλληλη", που ανέφερα πιο πάνω, της λεω ότι θέλω να βρεθούμε κι αυτή συμφωνεί. Μου αρέσει που με νοιάζεται...
21:30- Είμαι μαζί της. Κάναμε μια βόλτα και έπειτα καθίσαμε σε ένα παγκάκι. Άναψε τσιγάρο και μου πρόσφερε. Τη ρώτησα γιατί το κάνει. Με χαλαρώνει, απαντά. Δεν είναι και τόσο τρομερό, όπως το παρουσιάζουνε, σκέφτηκα -ένας καπνός που ρουφάμε- σιγά την αμαρτία...
ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ 00:00 — Η "κατάλληλη" έπρεπε να φύγει κι εγώ έμεινα πάλι μόνος. Κάθισα λίγο ακόμα στο παγκάκι σκεφτόμενος πώς θα μπορούσα να γεμίσω το υπόλοιπο βραδινό. Ακούστηκε το κινητό μου. Ήταν τα κουλ παιδιά από την εκκλησία. -Θα πάμε κάπου, μου είπανε. θα έχει απαλή μουσική, θα πιούμε το ποτάκι μας και θα συζητήσουμε. Θα έχουμε και κοινωνία μεταξύ μας. -Αν είναι έτσι είμαι μέσα, απάντησα!
00:30— Παίρνω τηλέφωνο τους δικούς μου στο σπίτι, για να τους πω ότι είμαι με τα παιδιά της εκκλησίας. Δεν τους είπα ότι είμαστε σε μπαρ γιατί θα τρόμαζαν και δεν το ήθελα. Μιλήσαμε για ταινίες, για μόδα, για ταξίδια, για κουλ ιστορίες.
2:20— Στην επιστροφή, μέσα στο αυτοκίνητο, ένας άρχισε να τραγουδάει: «Νιάτα Χριστού με θάρρος μπροστά, είμαστε εμείς του Θεού τα παιδιά, δεν μας φοβίζει η σκοτεινιά, έχουμε φως στην καρδιά». Καθώς ήμασταν ψιλοζαλισμένοι από τα ποτά, ασυνείδητα ακολουθήσαμε κι οι υπόλοιποι.
3:00— Βρίσκομαι στο κρεβάτι μου και σκέφτομαι ότι ακόμη μια μέρα πήγε χαμένη και ξέρω πως και αύριο θα συμβεί πάλι το ίδιο.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ - Έφτασα στην εκκλησία καθυστερημένος. Ο ιεροκήρυκας μιλούσε για την «Αναγέννηση" αλλά εγώ κοιμόμουν όρθιος... Κάπου στο τέλος "ξύπνησα", πήρα το χαμογελαστό μου ύφος και άρχισα να χαιρετάω. Κάποια ηλικιωμένη πιστή γυναίκα ήρθε και με φίλησε, με κοίταξε στα μάτια και μου είπε: «Εσείς είσαστε η μελλοντική εκκλησία!»
tyxikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου