ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ

Πολλές φορές είμαστε έτοιμοι να κατατάξουμε κάποιους ανθρώπους στην κατηγορία των Φαρισαίων. Πολύ λίγες όμως φορές έχουμε αναρωτηθεί στα σοβαρά μήπως και εμείς σε κάποιο βαθμό έχουμε κολλήσει το μικρόβιο του Φαρισαϊσμού; Η λέξη φαρισαίος σημαίνει ξεχωρισμένος, αφιερωμένος. Επειδή ήταν μια θρησκευτική ομάδα, προφανώς ο τίτλος αυτός σήμαινε ότι ήταν ξεχωρισμένοι – αφιερωμένοι στον Θεό, για τον Θεό. Όπως έχουμε πει και σε άλλα άρθρα πρέπει να πάμε στον γραπτό Λόγο του Θεού για να δούμε τι ακριβώς έχει να μας πει γι’ αυτή την κατηγορία ανθρώπων. Ήταν άνθρωποι που μελετούσαν τον Λόγο του Θεού, την Παλαιά Διαθήκη, έτσι γνώριζαν πολύ καλά το θέλημα του Θεού. Τόσο καλά που ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός τους συστήνει στους ανθρώπους γύρω του (ακόμα και στους μαθητές Του!!!) σαν κατάλληλους για δασκάλους του θελήματος του Θεού. «Τότε, ο Ιησούς μίλησε προς τα πλήθη και προς τους μαθητές του, λέγοντας: Επάνω στην καθέδρα τού Μωυσή κάθισαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι• όλα, λοιπόν, όσα αν σας πουν για να τηρείτε, να τα τηρείτε και να τα κάνετε» (Ματθαίος 23.1-3). Ο Ιησούς αναγνωρίζει με αυτή του την δήλωση ότι η θέση τους είναι στην θέση που ήταν παλιότερα ο Μωυσής, δηλαδή ο δούλος, ο υπηρέτης του Θεού. Επίσης λέει στους ανθρώπους να κάνουν όλα αυτά που τους έλεγαν, που τους δίδασκαν οι Φαρισαίοι. Αυτή είναι μια συγκλονιστική δήλωση του Ιησού Χριστού ο οποίος δεν είπε ποτέ τίποτα περιττό ή υπερβολικό, αλλά πάντα τα λεγόμενα Του ήταν ακριβή. Δεν νομίζω να έχει κανένας άνθρωπος σήμερα ένα τέτοιο πιστοποιητικό από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό ότι είναι κατάλληλος να διδάξει τους ανθρώπους για το θέλημα του Θεού. Αν όμως αυτοί οι άνθρωποι ήξεραν τόσο καλά το θέλημα του Θεού ώστε να είναι κατάλληλοι δάσκαλοι για τους άλλους ανθρώπους τότε ποιο ήταν το πρόβλημα με αυτούς. Η απάντηση είναι στα επόμενα εδάφια. «όμως, σύμφωνα με τα έργα τους μη κάνετε• για τον λόγο ότι, λένε και δεν κάνουν» Από ότι φαίνετε οι Φαρισαίοι δεν είχαν και τόσο πολύ ενδιαφέρον να ζήσουν αυτό που καταλάβαιναν ότι είναι το θέλημα του Θεού. Αρκούνταν μόνο να θέλουν να καταλάβουν το θέλημα του Θεού, να το διδάξουν στους άλλους ανθρώπους αλλά όχι και να το ζήσουν. Στην συνέχεια ο Ιησούς τους απευθύνει τα περίφημα «ουαί» (αλίμονο) καθώς περιγράφει το τι κάνουν, το πώς ζουν. Μήπως και πολλοί σημερινοί «άνθρωποι του Θεού» δεν μοιάζουν – δεν μοιάζουμε - σαν τους Φαρισαίους εκείνης της εποχής. Μήπως δεν το ξέρουμε ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα λεγόμενά μας και στην ζωή μας. Γιατί όμως είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε έναν τέτοιο δυσάρεστο απολογισμό; Γιατί δεν είναι στόχος μας το να ζήσουμε το Άγιο θέλημα του Άγιου Θεού. Ακούγοντας τις εισηγήσεις του διαβόλου έχουμε κατεβάσει τον πήχη απλά στο να καταλάβουμε το θέλημα Του, να υποστηρίξουμε την δογματική μας άποψη, να επιχειρηματολογήσουμε εναντίον κάποιων άλλων χριστιανών που κάνουν λάθη, είναι πλανεμένοι, είναι αιρετικοί (όπως έκαναν και οι Φαρισαίοι ενάντια στον Ιησού Χριστό) και εκεί τελειώνουν όλα. Και στην πράξη, στην πραγματική ζωή αντί να φαίνεται ο Ιησούς Χριστός μέσα από την ζωή μας κάποιες φορές «εξ’ αιτίας μας το όνομα του Θεού δυσφημείται». Η διδασκαλία του Ιησού σε μερικούς χριστιανούς έχει ξεπέσει σε μια ουτοπία. Σε μια ωραία φιλοσοφική άποψη ανάμεσα σε δεκάδες άλλες φιλοσοφικές απόψεις που όμως είναι ανεφάρμοστη όπως και όλες οι υπόλοιπες. Κάποιοι από τους ανθρώπους γύρω μας δεν ενδιαφέρονται για τον Ιησού Χριστό γιατί δεν έχουν δει χριστιανούς να ζουν αυτά που λένε ότι πιστεύουν. Δεν τους έχουν δει να ζουν την διδασκαλία του Ιησού Χριστού, αλλά αντίθετα πολλές φορές έχουν δει χριστιανούς να ζουν το λάθος, την αστοχία, την αμαρτία. Παρόλο που κάποιοι από εμάς ερευνούμε τον Λόγο του Θεού μοιάζει σαν να έχουμε ξεχάσει τα λόγια του Ιησού: «Είπε δε προς αυτούς• Όταν προσεύχησθε, λέγετε• Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ, και επί της γής» (Λουκάς 11.2) «Δεν θα μπει μέσα στη βασιλεία των ουρανών καθένας που λέει σε μένα: Κύριε, Κύριε• αλλ' αυτός που πράττει το θέλημα του Πατέρα μου, ο οποίος είναι στους ουρανούς… Καθένας, λοιπόν, που ακούει τα λόγια μου αυτά, και τα πράττει, θα τον εξομοιώσω με έναν φρόνιμο άνθρωπο, που οικοδόμησε το σπίτι του επάνω στην πέτρα» (Ματθαίος 7.21,24) «Γιατί με αποκαλείτε: Κύριε, Κύριε, και δεν κάνετε όσα λέω;» (Λουκάς 6.46) «Αν εσείς μείνετε στον δικό μου λόγο, είστε αληθινά μαθητές μου• και θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει… Τους αποκρίθηκε ο Ιησούς: Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, ότι: Καθένας που πράττει την αμαρτία, είναι δούλος της αμαρτίας… Αν, λοιπόν, ο Υιός σάς ελευθερώσει, θα είστε πραγματικά ελεύθεροι» (Ιωάννης 8.31-36) «Αφού, λοιπόν, έπλυνε τα πόδια τους, και πήρε τα ιμάτιά του, όταν κάθισε ξανά, τους είπε: Ξέρετε τι σας έκανα; Εσείς με φωνάζετε: Ο δάσκαλος και ο Κύριος• και καλά λέτε, επειδή είμαι. Αν, λοιπόν, εγώ, ο Κύριος και ο δάσκαλος, σας έπλυνα τα πόδια, κι εσείς χρωστάτε να πλένετε ο ένας τα πόδια τού άλλου. Επειδή, παράδειγμα έδωσα σε σας, για να κάνετε κι εσείς, όπως εγώ έκανα σε σας. Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, δεν υπάρχει δούλος ανώτερος από τον κύριό του ούτε απόστολος ανώτερος από εκείνον που τον απέστειλε. Αν τα ξέρετε αυτά, είστε μακάριοι, αν τα κάνετε» (Ιωάννης 13.12-17) «Καινούργια εντολή σάς δίνω: Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον• όπως εγώ σας αγάπησα, κι εσείς να αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Από τούτο θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, εάν έχετε αγάπη ο ένας προς τον άλλον» (Ιωάννης 13.34-35) «Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου… Εκείνος που έχει τις εντολές μου και τις τηρεί, εκείνος είναι που με αγαπάει• και εκείνος που με αγαπάει, θα αγαπηθεί από τον Πατέρα μου• και εγώ θα τον αγαπήσω, και σ' αυτόν θα φανερώσω τον εαυτό μου… Αν κάποιος με αγαπάει, θα φυλάξει τον λόγο μου, και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θάρθουμε σ' αυτόν, και θα κατοικήσουμε μέσα σ' αυτόν. Εκείνος που δεν με αγαπάει, δεν φυλάττει τα λόγια μου» (Ιωάννης 14.15,21,23-24) «Όπως ο Πατέρας αγάπησε εμένα, και εγώ αγάπησα εσάς, μείνετε στην αγάπη μου. Αν φυλάξετε τις εντολές μου, θα μείνετε στην αγάπη μου• όπως εγώ φύλαξα τις εντολές τού Πατέρα μου, και μένω στην αγάπη του. Αυτά μίλησα σε σας, για να μείνει μέσα σας η χαρά μου, και η χαρά σας να είναι πλήρης. Αυτή είναι η εντολή μου, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, όπως εγώ σας αγάπησα» (Ιωάννης 15.9-12) «Αγωνίζεστε να μπείτε μέσα από τη στενή πύλη• επειδή, σας λέω, πολλοί θα ζητήσουν να μπουν μέσα και δεν θα μπορέσουν. Όταν ο οικοδεσπότης σηκωθεί και κλείσει τη θύρα, και αρχίσετε να στέκεστε έξω, και να κρούετε τη θύρα, λέγοντας: Κύριε, Κύριε, άνοιξε σε μας• και εκείνος απαντώντας σάς πει: Δεν σας ξέρω από πού είστε• τότε, θα αρχίσετε να λέτε: Φάγαμε μπροστά σου και ήπιαμε, και δίδαξες στις πλατείες μας. Και θα πει: Σας λέω, δεν σας ξέρω από πού είστε• φύγετε από μένα, όλοι οι εργάτες τής αδικίας» (Λουκάς 13.24-27) Ή αν δεν τα έχουμε ξεχάσει τα παραπάνω μέρη από τον Λόγο του Θεού προχωράμε σε ερμηνευτικές μεθόδους του στιλ: «σε αυτό το εδάφιο ο Ιησούς δεν εννοεί αυτό που λέει, αλλά εννοεί κάτι άλλο». Αν είναι έτσι αγαπητέ αδελφέ τότε γιατί δεν μας λέει το κάτι άλλο που εννοούσε και μας λέει αυτό που δεν εννοούσε; Για να μας μπερδέψει; Ή έχουμε τις δικαιολογίες μας για όλη αυτή την κατάσταση: «Εμείς όμως δεν τα κάνουμε αυτά από υποκρισία ή πονηριά όπως οι Φαρισαίοι. Απλώς εμείς είμαστε αδύναμοι άνθρωποι και γι’ αυτό δεν μπορούμε να ζήσουμε το θέλημα του Θεού». «Δεν έχουμε την δύναμη που είχαν οι Απόστολοι του Ιησού Χριστού στους οποίους απεύθυνε αυτά τα λόγια και γι’ αυτό δεν μπορούμε να τα ζήσουμε». Άλλες εισηγήσεις του πονηρού που έχουν ντυθεί με ένα κάλυμμα «ταπεινοφροσύνης». Ο Ιησούς Χριστός υποσχέθηκε σε όλους όσους τον πιστεύουν και όχι μόνο στους Αποστόλους ότι: «Αν κάποιος με αγαπάει, θα φυλάξει τον λόγο μου, και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θάρθουμε σ' αυτόν, και θα κατοικήσουμε μέσα σ' αυτόν» (Ιωάννης 14.23). Ακόμα υποσχέθηκε: «θα είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρι τη συντέλεια του αιώνα» (Ματθαίος 28.20). Ακόμα υποσχέθηκε ότι θα λάβουν το Άγιο Πνεύμα, το οποίο δεν είναι «πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού» (Β Τιμόθεος 1.7). Δηλαδή μέσα στον Χριστιανό, τον συνειδητό, τον αναγεννημένο Χριστιανό κατοικεί ο Πατέρας θεός, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Γιατί άραγε θέλησε ο Κύριος να κατοικήσει μέσα μας; Για να τον κουβαλάμε μαζί μας στην αστοχία, στην αμαρτία. Όχι βέβαια. Αλλά για να μας ικανώσει να ζήσουμε όλο το Άγιο θέλημά Του. Δυστυχώς όμως εμείς δεν το έχουμε αυτό σαν στόχο μας και γι’ αυτό και δεν το βλέπουμε να πραγματοποιείται στην ζωή μας. Μπορούμε με την χάρη Του, με την δύναμή Του που μας έχει δοθεί πλούσια να ζήσουμε το Άγιο θέλημά Του κατά πάντα. Αρκεί να το πιστέψουμε και να το ζητήσουμε. Δυστυχώς όμως βλέπουμε να επαληθεύεται ο Λόγος Του ότι: «δεν έχετε, επειδή δεν ζητάτε. Ζητάτε, και δεν παίρνετε, επειδή ζητάτε με κακή πρόθεση, για να δαπανήσετε στις ηδονές σας» (Ιάκωβος 4.2-3). Αγαπητοί αδελφοί δεν έχουμε πλέον την ευχέρεια του χρόνου να συνεχίζουμε να αστοχούμε συνειδητά, ελπίζοντας στην μακροθυμία του Θεού. «Μη πλανιέστε• ο Θεός δεν εμπαίζεται• επειδή, ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει• για τον λόγο ότι, αυτός που σπέρνει στη σάρκα του, θα θερίσει από τη σάρκα φθορά• αλλά, εκείνος που σπέρνει στο Πνεύμα, θα θερίσει από το Πνεύμα αιώνια ζωή» (Γαλάτες 6. 7-8) Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη πάνω στη Γη από τον αφιερωμένο συνειδητό Χριστιανό. Από εμένα και εσένα όταν αποφασίσουμε να προχωρήσουμε πιο πέρα από την ανάλυση και την συζήτηση του Λόγου του Θεού. Στην υπακοή του Λόγου του Θεού. ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ, ΠΑΤΡΑ